روزنوشت‌های یک مهندس

توی سایت Self Growth داشتم یه مقاله در مورد قانون خلاء میخوندم.

قانونی که این روزها دارم نتیجه اش رو توی کار و زندگیم میبینم. واسه همین گفتم یه توضیح مختصر اینجا بدم شاید براتون مفید بود.

ما خیلی از اوقات به یه شخص یا یه شرایط وابسته میشیم و در اصلاح بهش میچسبیم.

با اینکه میدونیم این شرایط یا فرد دارن ما رو اذیت میکنن و اون چیزی نیستن که واقعا ما میخوایم.

ولی به خاطر ترس از دست دادن اون شخص یا رابطه یا شرایط کاری و... به این وضع ادامه میدیم.

رنج میکشیم. ولی همچنان ادامه میدیم.

طبق قانون خلاء تا وقتی شما یه فضای خالی توی زندگیتون ایجاد نکنید اصلا نمیتونید چیز جدیدی رو تجربه کنید.

وقتی تونستید اون فضای خالی و خلاء رو ایجاد کنید اونوقت دنیا و محیط اطرافتون سعی در پر کردنش میکنن.

پس اگر ازدواج و رابطه مناسبی رو میخوایم اول باید خودمون رو از رابطه غلط فعلیمون رها کنیم.

اگر کار بهتری میخوایم باید از کار فعلی مون که دوستش نداریم رها بشیم.

و...

توی این چند روزه در زمینه کاری که دارم انجام میدم به وضوح این رو دارم تجربه میکنم.

پیشنهاد میکنم حتما این مقاله رو هم بخونید. مطلب جالبی بود.

The Vacuum Law of Prosperity

توی یه بخشی از این مقاله گفته بود وقتی کنار ساحل راه میری موج ها سریعا جای پاهات رو پر میکنن.

پس تو خلاء ایجاد کن، جهان خودش برات پرش میکنه...

اینقدر از قدیم تو مخ ما گفتن که پول بده و چرک کف دسته و ... که باورمون شده و رفته تو ناخودآگاهمون.

بخاطر همین اکثرا هر آدم پولداری رو که میبینیم حس بدی بهش پیدا میکنیم و تصورمون اینه که حتما از یه راه نادرست ثروت بدست آورده.

ولی من امروز اذعان میکنم که باور کنید همه چیز پوله!

یعنی نه پول بده و نه لزوما یه آدم پولدار.

مشکل فقط از مغز منحرف خودمونه.

شمایی که میگی پول بده، خوب پول در بیار اگه راست میگی. ولی تو راه خیر مصرفش کن. والله بخدا.

اولین پست خودم رو ساعت 2.00 شب دارم مینویسم.

با قلبی پر از دلتنگی برای پسرم و خانواده ام و آینده ای که متعهد شدم به ساختنش.

خدایا کمکم کن تا مسیری که در پیش دارم رو با موفقیت به سرانجام برسونم.

و در انتها هم برسم به وصال خودت...